KODEKS KUMPLA
- Bądź swoim własnym najlepszym przyjacielem i traktuj innych tak, jak sam chciałbyś być traktowany.
2. Bądź miły dla innych, nie osądzaj ich – każdy potrzebuje dobrego kumpla.
3. Bądź uczciwy i godny zaufania.
4. Bądź lojalny i wstawiaj się za innymi, jeśli tego potrzebują.
5. Miej odwagę powiedzieć „przepraszam”, jeśli popełnisz błąd.
6. Bądź wsparciem, gdy ktoś ma zły dzień.
7. Baw się dobrze ze swoimi kumplami i pozwól innym bawić się dobrze z Tobą
https://badzkumplem.cartoonnetwork.pl/#/ambasadorzy
RADY DLA RODZICÓW:
JAK MĄDRZE WSPIERAĆ ŻYCZLIWE ZACHOWANIA DZIECI?
Marta Żysko-Pałuba (Pracownia Psychologiczna NINTU)Czym jest życzliwość? To postawa charakteryzująca się życzeniem dobra innym i uczynnością. Zawiera w sobie: serdeczność, uprzejmość, wyrozumiałość, zrozumienie, współczucie i akceptację. To coś znacznie więcej niż bycie miłym. Życzliwe dzieci tworzą mikroklimat, w którym panuje serdeczność i każdy ma prawo być sobą. W takim środowisku jest dużo zrozumienia, współczucia i wzajemnego oddania. Automatycznie spada ilość konfliktów i zachowań agresywnych. Nawiązują się przyjaźnie, pojawia bliskość, otwartość, radość oraz chęć wzajemnej pomocy. Dzieciom towarzyszy uśmiech, poczucie spełniania i bycia wystarczająco dobrym. Nie tylko intuicja wskazuje na wartość życzliwości. Badacze zajmujący się poczuciem szczęścia, psychologii pozytywnej oraz postaw opartych na życzliwości wskazują, że rozwój tej kompetencji przykłada się do:• wzmocnienia poczucia pewności siebie,• sprawczości,• zadowolenia,• pozytywnego nastawienia do życia,• lepszego samopoczucia,• odporności psychofizycznej.Życzliwość i poczucie szczęścia według neuronaukowców są jak mięsień – można je wytrenować. Każdy rodzic marzy o wychowaniu dziecka, które jest życzliwe i szczęśliwe, intuicyjnie wyczuwając jak istotną rolę odgrywają te postawy w przeciwdziałaniu dokuczania.
2 Dzieci, u których wspierane są postawy wdzięczności i życzliwości, mają więcej przyjaciół, są lepiej zorganizowane, prezentują prawidłowe poczucie własnej wartości i co ciekawe, osiągają lepsze efekty w nauce oraz doświadczają sukcesów.Pierwotnym wzorem życzliwości dla każdego dziecka są jego rodzice oraz sposób w jaki się z nim porozumiewają. Mistrzem tworzenia komunikacji opartej na uczuciach i potrzebach jest Marshall Rosenberg, który jest autorem ogólnoświatowej metody Porozumienia bez przemocy, czyli sposobu mówienia i słuchania opartego na życzliwości, akceptacji i zrozumieniu. W ramach swojej metody wyróżnił on dwa rodzaje używanego przez ludzi języka: żyrafy i szakala.Profesor psychologii Barbara Fredrickson dowodzi, że radość oraz pogodne usposobienie otwiera umysł, poszerza zakres możliwości, buduje poczucie sprawczości i odporności psychicznej. Jest to zestaw cech, które większość rodziców pragnie dla własnych dzieci.
JĘZYK ŻYRAFY
To język empatii oparty na współodczuwaniu i postrzeganiu świata, który zawiera w sobie próbę rozumienia, słyszenia i akceptowania.Osoba posługująca się tym językiem mówi w pierwszej osobie i o sobie, ale jednocześnie dostrzega i rozumie uczucia i potrzeby drugiej strony. Jej wypowiedzi są jasne, klarowne i pełne życzliwości.
JĘZYK SZAKALA
Język szakala to sposób porozumiewania się pełen oceny, krytyki i porównywań. Używany jest przez osoby przypisujące sobie prawo do dominowania, decydowania i władzy. Jego cechą nadrzędną jest przekonanie, że osoba mówiąca ma rację. Tymczasem Zosia Żuczkowska w swojej książce „dialog zamiast kar” podkreśla, że dzieci potrzebują być zauważone i usłyszane.
3 Przykłady języka szakala i języka żyrafy:
JĘZYK ŻYRAFY– PRZYKŁADY DOBREJ KOMUNIKACJI Widzę, że lubisz sobie rysować. Czy chcesz kartę albo masz jakiś brudnopis do rysowania?Jesteś ciekawy, o czym rozmawiałam z ciocią i chciałbyś się dowiedzieć więcej?Widzę, że to Cię bardzo rozgniewało. Trudno Ci sobie z tym poradzić?
JĘZYK SZAKALA– PRZYKŁADY KOMUNIKACJI Nie rysuje się po stole! Co z Ciebie za urwis!Nie wtykaj nosa w nieswoje sprawy. Jesteś za mały, niczego nie zrozumiesz.Nie denerwuj mnie! Idź do swojego pokoju, jeśli chcesz się złościć. Idąc wzorem psycholożki Brene Brown polecam zadać sobie pytanie: „czy jestem takim dorosłym, jakim chciałbym, aby moje dziecko było w przyszłości?”. Oto kilka krótkich porad wspierających życzliwość, które warto wdrożyć od zaraz w codzienne życie rodziny:
1. Praktykuje aktywne słuchanie i nazywanie emocji Kiedy dziecko do Ciebie mówi, nawiąż z nim kontakt (np. przerwij to co robisz i spójrz w jego stronę), powtórz po nim to co usłyszałeś, nazwij uczucia i potrzeby, które za tym stoją. Przykład: Rzuciłeś zeszytem i mówisz, że tego nie zrobisz. Czy coś Cię zdenerwowało i potrzebujesz mojej pomocy?
2. Ucz wdzięczności Doceniaj małe, codzienne gesty i zachowania, dzięki czemu przekierujesz uwagę na to, co pozytywne. Możesz do tego stworzyć rodzinny słoik wdzięczności, który razem wypełnicie karteczkami, na których wypiszecie, co było w ciągu dnia przyjemne. Afirmowanie życia wyzwala życzliwość! Przykład karteczki: Cieszę się, że możemy dziś razem poczytać książkę
3. Wspieraj pomaganie Wyznaczaj drobne czynności, które wykonasz razem z dzieckiem. Dzięki temu będzie ono czuć się nie tylko bardzo zauważone, ale też spełnione, co podsyci wiarę we własne możliwości i wytworzy umiejętność współpracy. Pomagaj dziecku w wyznaczonych mu pracach – dzięki temu pokażesz, że pomaganie jest zawsze dobre.
4. Daj dziecko prawo wyboru i decydowania Pytaj dziecko o jego zdanie i w miarę możliwości dawaj mu prawo wyboru. Poprzez uznanie jego uczuć nauczysz go szacunku dla potrzeb innych. Wspierasz w ten sposób mówienie „nie” oraz szanowanie „nie” drugiego człowieka. Przykład: Mówisz, że nie chcesz jeść teraz obiadu. Mogę Ci go podać teraz albo zawołać Cię jak będzie kolacja – co wolisz?
5. Przypominaj dziecku, że każdy ma swoją historię Kiedy dziecko skarży się na jakieś zachowanie koleżanki lub kolegi, oceniając ją lub jego w niemiły sposób, uznaj jego odczucia. Zrób przestrzeń do wybrzmienia wszystkich emocji, a potem pomóż mu cofnąć się w czasie, by rozejrzało się wokół za czynnikami, które mogą wyjaśnić takie zachowanie. Bardzo łatwo jest kogoś oceniać, ale często za tym zachowaniem stoją inne, niewidzialne przyczyny. Przykład: – Mamo, on mnie przezwał i dokuczał cały dzień! – Chyba było Ci przykro. Wyobrażam sobie jak bardzo mogło Cię to zdenerwować. Jak myślisz, czemu on Cię przezwał?
6. Zauważaj emocje i nazywaj potrzeby dziecka Dzieci, które czują się zrozumiane i akceptowane ze wszystkimi emocjami, mają większy poziom samoakceptacji i empatii wobec innych. Rozmawiaj ze swoim dzieckiem o jego uczuciach, potrzebach i spostrzeżeniach.
7. Wyznaczaj swoje granice i mów „nie” z miłości Kiedy Twoje dziecko dopuszcza się zachowania, które jest nieprzyjemne – mów mu o tym, wyznaczając granice. Dzięki temu Twoje dziecko nauczy się odpowiedzialności za siebie i będzie rozumiało jak jego zachowanie wpływa